Waardeer dit artikel

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen” description=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_field type=”email” label=”Mail (niet verplicht)” required=”false” /][paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]

Gescheiden en blut achtergebleven

‘We waren in gemeenschap van goederen getrouwd’

Veel gescheiden vrouwen in Nederland ontvangen geen partner- en kinderalimentatie, terwijl ze hier wel recht op hebben. Het overkwam Kaja. Ze was getrouwd met een zeer welvarend man, maar kreeg geen cent uitbetaald.

Kaja (45): “Ik ontmoette mijn ex man dertien jaar geleden op het werk. In die tijd had ik een goede fulltime baan als beëdigd makelaar bij een makelaarskantoor. Hij was taxateur en bleek een vriendelijke, behulpzame collega. Het duurde niet lang voordat de vonk oversloeg, al had hij een andere relatie. Ik hield krampachtig wat afstand, maar hij had overduidelijk zijn zinnen op me gezet. Op een gegeven moment ging ik overstag. Hij beeindigde zijn relatie zodat wij samen konden zijn; al snel gingen we samenwonen en trouwden in gemeenschap van goederen. Later kregen we samen een dochtertje (ik had al een dochter uit mijn vorige huwelijk), en leek alles rozengeur en maneschijn. Ik gaf mijn goede baan op, omdat we nu twee kinderen hadden en hij bezig was met eigen bedrijfjes opzetten. Het leek een logische stap en ik ging ervan uit dat ik mijn baan niet meer nodig had. Hij verliet het makelaarskantoor en werd taxateur bij een ander kantoor.

Affaire

We waren gelukkig, tot die ene beruchte paaslunch, een paar jaar daarna. Ik leerde zijn vrouwelijke collega kennen en kreeg een naar voorgevoel. Waarom weet ik niet, maar ik voelde dat de relatie tussen mijn ex en die collega, die overigens getrouwd was, verder ging dan slechts zakelijk. Toen ik zijn kleding in de was deed, werd mijn onrust bevestigd: ik trof natte onderbroeken aan. Meteen vroeg ik hem om een verklaring. Hij zei dat hij op het werk zich af en toe masturbeerde, maar ik voelde dat hij loog. Een half jaar lang bleef ik hem confronteren, maar hij bleef glashard ontkennen. Op een gegeven moment twijfelde ik en dacht: zie ik spoken?

We gingen in huwelijkstherapie in de hoop dat deze nare fase voorbij zou trekken, maar er veranderde voor mijn gevoel weinig. Toen ik op een dag zijn lunchpakketje bij hem op kantoor afleverde, vernam ik van betrouwbare bronnen dat desbetreffende collega een grote kinderwens had, maar dat het zwanger worden niet lukte. Haar man had fertiliteitproblemen. Het zette me aan het denken, want mijn man wilde bijna nooit meer vrijen en werkte vaak tot in de late uurtjes… Ik werd achterdochtig en checkte zijn telefoon. Toen ik de telefoonspecificatie opende, zag ik dat hij haar tig keer per dag belde. Een half jaar lang bleef ik hem confronteren met vragen, maar hij bleef glashard ontkennen. Hij zei dat zijn telefoontjes puur zakelijk waren, maar er waren zoveel signalen die erop wezen dat hij loog. Ik bleef erop aandringen dat hij de waarheid zou vertellen. Uiteindelijk gaf hij toe dat er wel iets was gebeurd. Het begon met “één keertje”, maar na lang doorvragen werden dat vijf keertjes. Vermenigvuldig dat maar met tien of meer, dan heb je de waarheid. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: hij had een affaire.

Geen alimentatie

Intussen bedroog ook zij haar man als geen ander. En: ineens was ze zwanger. Je begrijpt dat ik vermoedde dat dit kind niet van haar eigen man was. Mijn ex-man wilde alles gladstrijken en had totaal geen berouw. Reden genoeg voor mij om te scheiden. Ook haar heb ik nog gesproken. Ik was zo kwaad over alles en dwong haar ontslag te nemen. Als ze dat niet zou doen, zou ik haar man vertellen wat er was gebeurd. Ze vertrok meteen, samen met een oprotpremie. Daarna schakelde ik een advocaat in en in heb ik de scheiding in gang gezet. Mijn ex reageerde geschokt, dit had hij niet verwacht, maar ik kon niet meer. Achteraf denk ik: ik had beter moeten weten en nooit een relatie met die vent moeten beginnen.

Nadat we gescheiden waren kreeg ik een behoorlijke alimentatie, want mijn ex had inmiddels een heel imperium opgebouwd. Hij had een aantal bedrijven en aandelen opgekocht waarmee hij heel rijk was geworden, vierde een paar keer per jaar vakantie in Thailand en elders. Reisjes naar Miami en helikoptervluchten waren maandelijkse koek. Een jaar lang probeerde hij me nog terug te winnen, maar ik was er klaar mee. Toen hij echt besefte dat ik niet meer terug zou komen, zette hij de alimentatie op stop. De 7000 euro die ik per maand kreeg, kreeg ik ineens niet meer. Sterker nog, hij begon allerlei processen tegen mij in de rechtbank! Het was zijn manier van wraak nemen omdat ik hem niet meer terug wilde. Vreemd genoeg wist hij de rechtbank ervan te overtuigen dat hij zogenaamd failliet was en sluisde op een heel sluwe manier al zijn geld door naar verschillende privérekeningen. Vervolgens deed hij net alsof hij een schuld had, waardoor hij failliet werd verklaard. Met die papieren ging hij naar de rechtbank en wist hij ze zover te krijgen dat hij mij niks meer hoefde te betalen. Intussen wist ik van onze dochter dat hij het geld nog altijd over de balk smeet. Er was echter geen enkele rechter die zijn rekening courant wilde napluizen. Hun redenatie: hij is failliet, want die papieren liggen er en je bent in gemeenschap van goederen getrouwd, dus je deelt ook de schulden.

Schuld

Kortom, ik kreeg geen cent. Ik schakelde een advocaat in, maar het bracht me niets. Inmiddels ben ik meerderde advocaten en duizenden euro’s schuld verder. De rechtbank heeft nu eindelijk bepaald dat ik recht heb op een bepaald bedrag, maar mijn ex komt niet over de brug. Ons gezamenlijke huis in Zuid Frankrijk verkopen, wil hij niet. Hij doet alles om mij te boycotten. Het vreemde van alles is dat dit in Nederland gewoon kan. De rechtbank veroordeelt hem niet. De zaak duurt en duurt en er gebeurt niks. Als een man zich hier simpelweg failliet laat verklaren, komt hij ermee weg, in een land als Amerika gaat hij linea recta de bak in.

Het liefst wil hij dat ik ons huis waar ik met zijn dochter in woon opgeef en ergens in een flatje in een achterbuurt ga zitten verpieteren. Ik ben helaas niet de enige die dit soort problemen ervaart. Veel ex-mannen van vrouwen in mijn omgeving zijn zelfstandig ondernemer en sjoemelen wat af met bedragen, alles om er maar voor te zorgen dat ze hun ex-vrouwen niks hoeven te geven. Soms uit wraak, soms uit pure gierigheid. Een man in loondienst kan dit niet zo makkelijk doen. Hij heeft IB- aangiftes en jaaropgaven waaruit blijkt hoeveel hij heeft verdiend. Een zelfstandig ondernemer kruipt tussen de mazen van de wet. Hij kan schuiven met BV’s, zorgen dat zijn inkomsten niet in de BV terechtkomen, maar ergens anders naartoe gaan. Op deze manier worden honderden vrouwen de dupe en trekken aan het kortste eind. Vaak betalen ze niet eens kinderalimentatie! Mijn advocaat vertelde dat zo’n zeventig procent van de gescheiden mannen in Nederland überhaupt geen alimentatie wil betalen en daar niet of nauwelijks voor wordt gestraft.

Afhankelijke thuismoeders

Natuurlijk voel ik me rot onder alles. Praten met hem heeft geen zin meer, daarvoor is te veel gebeurd. Mijn dochtertje komt nog altijd bij haar vader. Hij neemt haar mee op vakantie en doet veel leuke dingen met haar. Ik kan dat helaas niet meer doen. Ik verdien nu net genoeg om al mijn lasten te betalen. De schuld die ik nog heb kan ik misschien nooit afbetalen. Ik heb enorme spijt dat ik mijn baan bij de makelaar destijds heb opgaf. Het was een topbaan, met een goedbetaald salaris, een goede CAO. Ik zie veel vrouwen zoals ik, die aan het kortste eind trekken. In eerste instantie hebben beide partijen het goed met elkaar voor, maar naarmate de tijd verstrijkt en er eventuele emoties aan te pas komen wanneer bijvoorbeeld een van de twee een nieuwe partner krijgt, gaat het mis. Tegen deze vrouwen zou ik zeggen: ga nooit af op mooie woorden, want uiteindelijk heb jij een probleem als je geen eigen inkomen hebt. Zorg dat je blijft werken en niet uit dat arbeidsproces verdwijnt. Als je er eenmaal uit bent, kun je niet zo makkelijk terug. De bijscholing, het gevoel dat ik niks meer wist, heeft me veel pijn en moeite gekost. Ik was het leren verleerd. Nu pas besef ik hoe afhankelijk sommige Nederlandse vrouwen zijn. Ik zie ze regelmatig om me heen, de huismoeders die denken dat alles wel snor zit, die geestelijk lui worden,  uiteindelijk scheiden en gedesillusioneerd en onzeker achterblijven, terwijl hun ex-mannen van het leven genieten. Bij elk nadeel hoort natuurlijk ook een voordeel. Wat ik heb geleerd en waar ik dankbaar voor ben, is dat ik nu weet dat je altijd je eigen boontjes moet doppen, hoe verliefd je ook bent. Juist wanneer je denkt dat alles in kannen en kruiken is.”

Cijfers kinderalimentatie                                                                                                      

 – Bij bijna 60 procent van de echtscheidingen waarbij minderjarige kinderen zijn betrokken, wijst de rechter kinderalimentatie toe.  In een kwart van deze gevallen is een maandelijks bedrag van 500 euro of meer vastgesteld. (bron: CBS 2010)

Partneralimentatie bijna altijd voor de vrouw                                                            
-Bij één op de zes echtscheidingen wijst de rechter alimentatie toe aan de vrouw.
-In bijna één op de drie gevallen waarbij alimentatie wordt toegekend gaat het om een maandelijks bedrag van minder dan 400 euro.
-Bij ruim een kwart van de scheidingen bedraagt de partneralimentatie meer dan 1200  euro.
 -Alimentatie van de vrouw aan de man komt vrijwel niet voor. Bij 1 procent van de echtscheidingen is in 2009 deze verplichting opgelegd.