Wat als je altijd op onbeschikbare, getrouwde of foute, moeilijke mannen valt?

Veel vrouwen storten zich – tegen beter weten in- in rampzalige relaties. Ze worden aangetrokken door charmante narcisten, arrogante kwasten, sexy casanova’s, mysterieuze mannen en andere moeilijke types. Ze kunnen er uren, dagen, jaren mee bezig zijn. Met hun hartzeer, hun zielenroerselen, hun angst, verdriet, pijn, melancholie, manische hoogtepunten en diepe dalen. Een spectaculair leven, zou je denken. Klopt. Enig minpuntje: gelukkig worden ze er niet van.

Ach, wat is geluk… zal een kunstenaar, intellectueel, filosoof, schrijver, zanger of gekke Henkie denken. Geluk is vaak voor simpele zielen, aldus laatstgenoemden. Misschien. Maar het is ook een groot goed. Het gaat om rust, in jezelf en met de ander. Vrouwen die zich blijven vastklampen aan ellendige types zijn nooit gelukkig. Ze hebben geen rust. Ze zijn als junkies, hongerig naar hun volgende shot. Herken je jezelf hierin? Weet jij dat jouw mannen niet goed voor je zijn maar houd je jezelf continu voor de gek? Kortom: heb jij een partnerkeuzeprobleem en wil je weten hoe je ervan afkomt?

Ik was twintig jaar toen mijn tienjarige rollercoaster begon. De ups en downs, de spanning en sensatie van de onbereikbare liefde. Pap lustte ik ervan: hoe afstandelijker een man was, hoe meer ik op een roze wolk zat. Elke ontmoeting, aantrekking, het afstoten, het trek- en duwspelletje, de hoop, het verdriet, en de kick die dergelijke mannen me bezorgden, gaven me het gevoel dat ik leefde en dat had ik nodig. James, een Amerikaan uit New York, was zo’n voorbeeld. Hij maakte me misselijk van verliefdheid, overlaadde me met honderden brieven vol poëtische woorden en gevoelens. Toentertijd vond ik dat natuurlijk heel romantisch en verdrong ik het feit dat hij intussen vreemdging. James was namelijk voor mij naar Amsterdam verhuisd, maar gaf intussen zijn ogen (en andere lichaamsdelen) goed de kost. Ach, we waren jong. En ondanks de ruzies die ontstonden, bleef ik positief, want ik wist zeker dat hij van me hield. Bovendien kon ik me niet voorstellen dat dit waanzinnig heftige gevoel dat ik voor hem had niets voorstelde. Dit was liefde! Want het voelde zo intens! Later kwam ik erachter dat het puur sadomasochisme was, maar daar wist ik toen nog niks van. Ik kon eeuwen op dit gevoel teren, dacht ik. James was vooral druk bezig. Hij zal vast iets voor me gevoeld hebben, na alle drama’s die we ervoeren was dat wel duidelijk. Maar voor mij bleef hij ‘an emotional cripple’, (mijn toenmalige vaste uitdrukking) want hij kon gewoon geen normale relatie opbouwen. Hij zag zichzelf als het middelpunt van het universum en iedereen moest zich aan hem aanpassen. Hoe dan ook bleef ik hem trouw en zat dromend op mijn wolkje te wachten op een fijne relatie. Die is er natuurlijk nooit geweest, want James en ik hadden allebei onze issues waardoor het geluk ver van ons afstond. Hij was bang om zich te binden en ik was bang om verlaten te worden.

Neurotische partnerkeuze

Het begint vaak onschuldig. Hij, het moeilijk bereikbare type, laat je hart steeds sneller kloppen. Door de kleine beetjes die hij je geeft warmt hij je langzaam steeds meer op, waardoor jij die kleine of korte momenten van liefde steeds meer waarde toekent. Vervolgens ontdek je dat hij op emotioneel gebied niet thuis geeft. En al krijg je samen een relatie, in de liefde eet je droog brood. Sterker nog, je hebt je nog nooit zo eenzaam gevoeld. De onzekerheid die je ervaart vertaalt zich echter in spanning en die spanning geeft je een bepaalde kick, een intens, verliefd gevoel. Als trouwe kameraad en verliefde dwaas blijf je en hoop je hem langzaam te bekeren. Dat gaat niet gebeuren, want de foute man verandert nooit.

‘Het lijkt misschien makkelijk om een vent die zich niet naar behoren gedraagt de rug toe te keren, maar voor veel vrouwen is dit niet het geval. Hoe vaker ze worden afgewezen, gedomineerd, niet gerespecteerd, gemanipuleerd of op andere manieren niet serieus worden genomen, hoe afhankelijker ze zich opstellen’, zegt gezins- en relatietherapeut Carolien Roodvoets in Het monsterverbond. Ze vertelt dat wanneer een vrouw keer op keer verliefd wordt op een man die niet deugt, ze een groot probleem heeft; een partnerkeuzeprobleem. In de psychologie spreekt men van neurotische partnerkeuze. Met neurotisch wordt bedoeld dat de gedachten, gevoelens, gedrag en keuzes van iemand zeer sterk bepaald worden door onbewuste en onverwerkte zaken uit het verleden. Denk bijvoorbeeld aan een liefdeloze jeugd. Dat wat onbewust en onverwerkt is, dient zich steeds weer opnieuw aan, waardoor vrouwen continu in hetzelfde patroon van moeizame relaties met verkeerde mannen vallen.

Verliefde dwaas met radardefect

Waarom blijft je radar afgaan op het moment dat je een foute of emotioneel onbereikbare man ontmoet? Waarom is hij zo onweerstaanbaar voor je? Heel simpel: de radar van vrouwen met een partnerkeuzeprobleem is niet goed afgesteld. Bij een moeilijke man gaat-ie als een gek loeien, bij een goede man houdt hij zich gedeisd. Zie het als een defect in je hersenen. Door je bedriegende radar te volgen ga je steeds weer met de verkeerde vent in zee. Gek genoeg ben je als ervaringsdeskundige allesbehalve slachtoffer; je steekt immers telkens weer zelf je kop in het zand. Gezegende onwetendheid? Niet dus.

De vraag is hoe het komt dat jouw radar verkeerd is afgesteld. Psychologen als Sigmund Freud gooien het zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen tot de verkeerde man en het daaruit voortvloeiende leed voornamelijk op de jeugd. De band met onze ouders zou van onmiskenbare waarde zijn en daarmee allesbepalend voor de kwaliteit van ons latere liefdesleven. Een emotioneel onbereikbare vader of moeder blijkt dé oorzaak van de grote aantrekkingskracht tot emotioneel onbereikbare mannen of vrouwen. Dat voelt namelijk vertrouwd. Ook de onderlinge relatie tussen je ouders zou erg van belang zijn. De leegte die je ouders bij je achterlieten, het gemis aan liefde en aandacht, zul je bij die nieuwe persoon die zo herkenbaar is en daarom zo goed aanvoelt, opnieuw proberen op te vullen.

Theorie Sigmund Freud over de invloed van je jeugd op je huidige liefdesleven

Freud onderscheidde en bestudeerde tijdens de eerste zes levensjaren achtereenvolgens een orale, een anale, een fallische en oedipale fase. Door latere psychoanalytici zijn sinds de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw post oedipale fases, de latentiefase, de puberteit, de adolescentie en volwassenheid onderzocht en beschreven.

Freuds analyse, al is die gedateerd, maakt veel duidelijk. De vroegste ervaringen en indrukken tijdens de kinderjaren spelen een cruciale rol in het verdere leven. Dit komt doordat je tijdens deze vroege levensfases je zelfgevoel en relatie tot de ouders of opvoeders opbouwt. De houding van de ouders ten opzichte van jou, maar ook hun onderlinge relatie, speelt daarom een grote rol in je ontwikkeling. En: de kwaliteit van de onderlinge relatie tussen de ouders is ook erg belangrijk en bepalend voor de mogelijkheden die je krijgt om je met beide ouders te identificeren.

Pas wanneer je zelf stabiel en coherent genoeg bent, zul je zowel anderen als jezelf en je eigen realiteit met goede en zwakke kanten kunnen aanvaarden en nieuwe personen en situaties tegemoet kunnen treden zonder ze te gebruiken om oude conflicten uit te leven of op te lossen.

Ouders zijn echter niet altijd perfect, waardoor je later als volwassene dit probeert te compenseren. Dat deze ontwikkeling dus niet altijd zonder conflict verloopt, mag duidelijk zijn. De klinische literatuur staat vol van voorbeelden van neurotische conditioneringen die volgens de psychoanalyse herleid kunnen worden tot blokkades of frustraties wegens gebrekkige interacties tussen ouder en kind.

Verder zegt Freud: ‘In gevallen waarin je op volwassen leeftijd anderen gebruikt om een zwak zelfgevoel te compenseren, spreekt de psychoanalyse van secundair narcisme oftewel een verstoord gevoel van eigenwaarde. Deze dispositie kan zich ook bij gezonde volwassenen voordoen in geval van krenking van het gevoel van eigenwaarde of in crisissituaties die scheidings- of verlatingsangst oproepen. De neiging de geïdealiseerde vroegere eenheid in de fantasie te herstellen kan dan sterker worden en kan gepaard gaan met symptomen die kenmerkend waren voor één of meerdere stadia in de ontwikkeling tijdens de kindertijd, zoals ‘omnipotente’ fantasieën, idealisering en in het algemeen een afname van het gevoel van realiteit.’

Negeer je gevoelens!

‘Als je een partnerkeuzeprobleem hebt, zou je dus extra op je hoede moeten zijn wanneer je verliefd wordt: je staat dan meestal op het punt om weer in herhaling te vervallen’, vertelt Roodvoets. Daarom is het in veel van dit soort gevallen goed om niet toe te geven aan de verliefdheid en afstand te bewaren. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Verliefdheid maakt je blij en het enige wat je wilt is bij die persoon zijn. Je gevoelens op dat moment negeren lijkt onnatuurlijk.

Wijze woorden vanuit je omgeving worden meestal genegeerd. Emotionele gevoelens krijgen prioriteit. Hoe vaak Lara niet de mist in ging omdat ze steeds zat te wachten op haar ex, die het altijd weer liet afweten… En hoe vaak Marion niet zei: ‘Ik ga hem niet pushen, want daar houdt hij niet van,’ terwijl ze intussen haar eigen leven stopzette omdat het wachtproces zoveel tijd in beslag nam! En: hoe vaak ben ik zelf niet tegen de muur opgelopen?

Mocht je een vrouw met een partnerkeuzeprobleem zijn, dan is de beste partner voor jou een man op wie je niet heftig verliefd bent. In eerste instantie zul je denken: ‘die vind ik niet appetijtelijk genoeg’, dus ga je tegen beter weten in met de foute man naar bed. Natuurlijk is het allemaal heel lekker, spannend, en geeft het een ontzettende kick, althans, zolang het bij één keer blijft en je verder niks van hem verwacht. Of tenzij hij je seksmaatje is van wie je verder ook niks van verwacht.

Heb je stiekem toch verwachtingen (en dat heeft bijna elke vrouw!)? Dan heb je een probleem. Want dan komt van die ene keer een volgende keer en zit je voor je het weet gevangen in het zogenaamde monsterverbond; een bijna onlosmakelijk, destructief verbond tussen jou en de verkeerde man.

Kicken op de afwijzing

Uiteraard betekent dit alles niet dat je als je een slechte jeugd hebt gehad gedoemd bent te mislukken op relatievlak. Maar je loopt wel een hoger risico. Bij sommige gevallen escaleert het zelfs tot een heuse verslaving oftewel relatieverslaving. (Zie dilemma 5: Wat als je verslaafd bent aan de liefde en nooit een gezonde relatie hebt?) Over het algemeen komt het neer op het obsessief bezig zijn met de partner en relatie. Als je relatieverslaafd bent, lijk je ook vaak in de ban van de afwijzing te zijn en heb je gek genoeg zelf meestal een bindingsprobleem.

Als je een bindingsprobleem hebt, zul je je meestal juist afhankelijk opstellen bij de man die zich ook niet kan binden en met hem een relatie aangaan. Zo word je nooit met je eigen bindingsprobleem geconfronteerd en dat voelt, wederom: veilig. Je kunt je voorstellen hoe zich dat in de praktijk uit en wellicht is het volgende herkenbaar voor je. Negen van de tien keer zul je zijn afwijzingen op jezelf betrekken. Als hij weer eens niet komt opdagen, word je onzeker. Zou hij me niet aantrekkelijk vinden? Zou hij een ander hebben? zijn een paar van de obsessieve gedachten die je gek zullen maken. Hoe meer hij je afwijst, des te harder je aan hem gaat trekken. Hij wordt je afstudeerproject, je favoriete onderwerp om over te praten. Als hij lief tegen je is, ben je in extase. Maar meestal is hij dat niet en zit je in zak en as en word je onzeker door zijn gedrag. Je checkt je mail midden in de nacht of kijkt of hij online is via de msn en je volgt hem op Facebook of Twitter. Of je luistert tien keer per dag je voicemail af. Je verwaarloost jezelf totaal en vindt dat de normaalste zaak van de wereld, want voor jou is dit wanhopige gedrag een teken van liefde.

Maar liefde is op deze manier allang niet leuk meer: je wordt een vrouw die lijdt aan de liefde. Roodvoets: ‘In Susan Forwards boek Als liefde een obsessie wordt, blijkt dat de geobsedeerde vrouw nog steeds verlangt naar het paradijs van de intieme band die ze als kind had met haar moeder en ze verzet zich tegen het idee dat zij het geluk in zichzelf moet zoeken en niet bij de ander. Hoe onbereikbaarder en onveiliger de uitverkoren partner is, des te meer de situatie lijkt op die van vroeger en hoe groter de uitdaging is om die situatie weer goed te maken. De reënscenering in volwassen relaties is na een afwijzing uit de jeugd voor alle geobsedeerde geliefden een fundamentele behoefte. Zonder afwijzing is er geen strijd, en zonder strijd is er geen kans op overwinning.’

Sandra (30) kickte op afwijzing

‘Ik heb zes jaar samengewoond met een drugsverslaafde. Eerst had ik het niet in de gaten, want ik nam tijdens een feestje ook wel eens een verdovend middel of een jointje, dat deden we allemaal. Toen ik na mijn studie ging werken en nooit meer gebruikte omdat ik er geen behoefte meer aan had, merkte ik dat hij zichzelf niet meer in de hand had. Na zes jaar vechten was ik moe gestreden. Hij veranderde toch niet, dus toen heb ik de relatie verbroken. Het gekke was dat de mannen met wie ik later relaties kreeg altijd drugs gebruikten of veel dronken. Eigenlijk was ik steeds verliefd op mannen die niet van mij hielden. De stress die ik daardoor ervoer oftewel de ‘stress van de afwijzing’ gaf me adrenaline en dat gevoel verwarde ik met verliefdheid. Een leuke ‘normale’ man die op een volwassen manier met me omging en echt om me gaf, zag ik niet staan. Mijn vader had ook nooit aandacht voor me en dat patroon herhaalde ik. Mijn singlecoach noemt dat een ‘relatieraadsel’ dat ik nog niet opgelost had, want ik wilde een man die er niet voor me was ‘er voor me laten zijn’. Dat was mijn onmogelijke uitdaging. Nu vind ik het belangrijk dat een man heel goed kan luisteren, zonder dat ik daar iets voor hoef te doen. Zij zijn, heb ik ontdekt, ook heel aantrekkelijk.’

Ga de confrontatie aan

Je kunt er uren over doorfilosoferen, en de meningen lopen hier en daar uiteen, maar iedereen is het over één ding eens; als je op een gezonde manier in het leven wilt staan en als volwaardig mens een volwaardig bestaan wilt hebben, moet je van de foute man afkicken. Dat betekent: absoluut geen contact meer met hem hebben. Als je jezelf niet kunt bedwingen, bel je maar een vriendin. Uiteraard kan dit gepaard gaan met een terugval. Angsten, paniekaanvallen en depressies kunnen de kop opsteken en je met je echte zelf confronteren. Toch is dit de enige manier om je grenzen beter te leren bewaken en uiteindelijk een gezonde relatie te kunnen onderhouden. Helaas blijven veel vrouwen het probleem bij de ander leggen, zonder zichzelf onder de loep te nemen. Deze vrouwen zijn gedoemd om hun hele leven aan dit soort mannen te verspillen. Op hun vijftigste zijn ze nog aan het rotzooien met de verkeerde man. Hun hele leven wordt erdoor bepaald. Sommige vrouwen hebben nooit een gezin kunnen stichten, omdat ze telkens hun energie in een moeilijke man stoppen. En ze houden er gewoon niet mee op!

Wat als jij zo iemand bent? Wat als je oogkleppen ophebt? Dan zul je een groot doorzettingsvermogen moeten hebben om met de foute man te breken. De theorie van Roodvoets is dat het kind in je het niet verdraagt verlaten te worden, het verwaarloosde kind dat eigenlijk vecht voor de liefde en erkenning van je vader of moeder. Als volwassen vrouw en rationeel gezien weet je natuurlijk wel dat je niet terug moet gaan, maar je gevoel zal een groot gevecht met je verstand aangaan. Roodvoets: ‘Je wilt per se hém, omdat hij zo vertrouwd voelt en omdat je dat kind in hem zo goed lijkt te kennen. Hij draagt namelijk zelf ook een beschadigd kind in zich en je herkent dus allebei onbewust de pijn bij elkaar die je bij jezelf niet durft te voelen. Zo ga je als het ware op elkaars kinderen passen, terwijl je je eigen kind, jezelf, negeert, met alle gevolgen van dien.’

Neem afscheid

Het contact definitief afkappen is makkelijker gezegd dan gedaan. Soms kun je jezelf zo ongelofelijk voor de gek houden! Je denkt bijvoorbeeld: ach, misschien kunnen we gewoon vrienden zijn, en zo ga je weer voor de bijl. Zelf had ik er de grootste moeite mee, omdat dergelijke types me bleven paaien met mooie woorden. Telkens wanneer ik de hoop had opgegeven, kwam hij weer met een mooi verhaal dat me aan zijn foutheid deed twijfelen. Nu kan ik me niet voorstellen dat ik steeds overstag ging, mijn blik is een stuk helderder geworden. Maar dat is ook te danken aan het feit dat ik nu wel een normale, gelijkwaardige relatie heb.

Als je zoiets nooit ervaart, heb je geen referentiekader en is het wellicht makkelijk om als een soort stoned, gedesoriënteerd mens in Lalaland te blijven wandelen. Om me heen zie ik nog steeds vrouwen die langer bij zo’n foute vent blijven hangen. Bij sommigen duurt het jaren.

Afscheid nemen is bijvoorbeeld voor Susan dodelijk zwaar. Ze bedenkt aldoor excuses om toch weer contact met haar moeilijke man op te kunnen nemen en houdt zichzelf continu voor de gek. Uiteraard weet ze haar terugval altijd goed te praten. En wanneer hij haar afwijst, is de drang om hem te blijven benaderen nauwelijks te bedwingen.

Het is ontzettend moeilijk om daadwerkelijk de knop om te zetten en de confrontatie met jezelf aan te gaan. Daarom kiezen veel vrouwen voor de makkelijkste weg en blijven ze doorgaan waar ze mee zijn begonnen. Zelfdestructief gedrag heet dat, al zien zij dat niet zo. Echt afscheid nemen is namelijk nog pijnlijker: zo komt de pijn van vroeger naar boven, de tekortkomingen van je ouders. Je eigen psyche onderzoeken en jezelf veranderen is moeilijker dan in dromenland te blijven hangen en met je kop tegen de muur te blijven lopen. De weg naar je eigen innerlijk is het allermoeilijkst. Dat klinkt dramatisch, maar dat hoeft het niet altijd te zijn. Want wat is het fijn wanneer je eindelijk besluit dat jij je door geen enkele man meer laat leven, het heft in eigen handen neemt, de knop omdraait en je energie bewaart voor nuttigere zaken!

Tanja (37) valt alleen maar op getrouwde mannen

‘Sinds een paar jaar heb ik een relatie met een getrouwde man. Hij beweert steeds dat hij voor mij zijn vrouw zal verlaten, maar elke keer wanneer ik ernaar vraag is het niet het goede moment. Ik weet dat het cliché klinkt, maar hij is behoorlijk geloofwaardig en staat altijd voor me klaar. Behalve tijdens de kerstdagen. Dan zit ik heel zielig alleen thuis terwijl hij met zijn gezinnetje lekker gaat skiën. Na een lange tijd besloot ik dat ik hier niet meer mee kon leven, dus vorige maand heb ik er eindelijk een punt achter gezet. Ik kreeg een revelatie en ontdekte dat ik elke keer op mannen val die mij aantrekken en afstoten en dat ik daar constant genoegen mee neem. Nu ik er echt een einde aan heb gemaakt, voelt dit keer anders dan de andere keren. Toen maakte ik het ook uit, puur om hem uit de tent te lokken. Het verschil is dat ik nu geen hoop meer heb dat het goed komt. De reden waarom ik op hem, en vaak op andere getrouwde mannen, ben gevallen heeft uiteraard te maken met mijn jeugd. Nu pas besef ik dat mijn eigen vader me ook altijd benaderde vanuit een aantrek- en afstootmechanisme. Hij schreeuwde tegen me, sloeg me vervolgens en sloot me op om een paar uur daarna spijt te betuigen en poeslief te doen.’

Coldturkey afkicken

Voor de echte die hards is er ook licht een het einde van de tunnel. Eerst moet je helemaal bijkomen: de verslaving aan de foute man heeft de grond onder je voeten weggerukt waardoor je het gevoel hebt dat je in een groot gat bent gevallen. Langzaam zul je de grond weer onder je voeten terug voelen komen en kun je de brokken bij elkaar gaan rapen. Vergeet intussen niet dat cold turkey de enige manier is om van hem af te komen. Ernstig alcoholverslaafden moeten nooit meer een druppel drank nemen, anders gaan ze zo weer voor de bijl. Zo is het ook als je relatieverslaafd bent, je moet zo ver mogelijk bij je foute man uit de buurt blijven. Uiteraard zijn er vrouwen die via de weg van geleidelijkheid op den duur wel van hem afkomen, maar dat is enorm zonde van je tijd! Bovendien is er op die manier een grotere kans dat je terugvalt. Afkickverschijnselen moet je overigens vooral niet verwarren met houden van. Een verslaafde verlangt namelijk altijd nog naar het middel waarvan hij moet afkicken. Zelfs als je allang met de foute man hebt gebroken, is er altijd een stemmetje dat je nog naar hem toe wil leiden. Je verstand volgen en streng voor jezelf zijn is hierbij de enige en beste optie. Uiteindelijk zul je steeds sterker worden en zal de drang om hem te benaderen minder worden. Lukt het niet? Een therapeut inschakelen is dan een verstandig besluit. Hij of zij kan je helpen bij het verwerken van oud zeer en je een leidraad geven betreffende je gevoelsleven.

Begin opnieuw

Opnieuw beginnen is trouwens niet voor iedereen weggelegd. Als je echt keer op keer door de knieën gaat en er al jaren geen verandering zichtbaar is in je patroon, is vrijgezel blijven misschien een betere optie. Je kunt doen en laten waar je zin in hebt, hoeft met niemand rekening te houden en haalt je vreugde en genegenheid bij vrienden en familie. Niet dat dit heel makkelijk zal zijn, maar het is niet onmogelijk. Maak er iets van. En bedenk dit: als je tevreden bent met jezelf als vrijgezel kan een leuke man zomaar op je pad komen. Leer in dat geval nieuwe potentiële kandidaten eerst goed kennen en duik niet meteen met de eerste de beste het bed in. Observeer de man in kwestie goed en zet niet meteen alles voor hem opzij, leid altijd lekker je eigen leven. Als deze persoon je respecteert, lief voor je is en je leven lichter in plaats van zwaarder maakt, dan zou dit een potentiële partner kunnen zijn. En ook al gaat een relatie niet altijd vanzelf en moet je ervoor werken, uiteindelijk moet je er altijd wel samen uit kunnen komen. Een goede relatie stelt je in staat om samen sterker te staan dan ieder afzonderlijk. Een leuke man maakt je blij, geeft je rust en voegt iets toe. Loop niet te snel weg van leuke mannen. Misschien ben je wel bang voor oprechtheid en liefde. Dat ‘spanning of heftige gevoelens’ ontbreken bij je gevoelens voor een leuke aardige man, kun je juist als positief opvatten en is dus geen reden om weer bij hem weg te gaan. Laat je niet door je angsten, oude patronen en impulsen regeren, dan zou het nog best gezellig kunnen worden.

Waardeer dit artikel

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen” description=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_field type=”email” label=”Mail (niet verplicht)” required=”false” /][paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]