Een poppenkasthuwelijk hoort bijna bij de lifestyle van Amsterdam-Zuid, beweert Jules (41), die zelf middenin zo’n huwelijk zit.
Jules is de enige Zuidmoeder die er – weliswaar anoniem- in haar columns in de wijkglossy Z.O.Z van Amsterdam-Zuid voor uit durft te komen: volgens haar houdt iedereen in haar inner circle de schone schijn op. Ze is moeder van drie kinderen, getrouwd met een vermogende man en líjkt het perfecte leven te hebben; een rijke vent, drie prachtkinderen en een grote villa in Oud-Zuid, de rijkste, mooiste buurt van Amsterdam. Haar kinderen gaan naar de beste scholen, elke dag komt ze in smaakvolle winkels die ze leeg kan shoppen, ze heeft een nanny die fulltime voor haar kinderen zorgt en genoeg tijd voor zichzelf. Kortom; een prinses pur sang. En toch is Jules niet gelukkig. Haar huwelijk is een poppenkast, want ze ontdekte dat haar man een affaire heeft. Sindsdien zag ze de realiteit onder ogen; ze is niet de enige met dit probleem. Zelfs in het keurige Amsterdam Oud-Zuid zijn mensen overspelig, met het verschil dat iedereen de schone schijn ophoudt, omdat alles om status draait. Zij zelf ook. Jules: “Het liefst zou ik mijn man met een deegroller willen slaan, zoals Katrijn, de echtgenote van Jan Klaassen. Had ik die heldhaftigheid maar! Mijn huwelijk is evenzeer een poppenkast, alleen pretendeer ik nog steeds de nietsvermoedende, ideale vrouw te zijn om ons huwelijksspel in stand te houden. Voor de kinderen, de buitenwereld, mijn hachje. Ik dacht; wat hij kan, kan ik ook, dus zette ik een zoektocht in naar mijn eigen potentiële minnaar, al was het maar om extra eigenwaarde te krijgen. Godzijdank heb ik hem gevonden!”
Dramaqueen Jules ventileert vol zelfspot haar genoegen en ongenoegen anoniem in haar columns voor de wijkGlossy van Amsterdam-Zuid, waarin ze op sarcastische manier uit de school klapt over alles wat er in ‘Het Reservaat Zuid’ gebeurt en ze neemt daarbij zichzelf niet al te serieus. “Bij de beruchte vrijmibo’s, die volop worden gehouden in Zuid na de drukke werkweek, wordt er behoorlijk geflirt onderling door vaders en moeders. De affaires ontstaan daar, omdat het met een slok op nu eenmaal wat makkelijker gaat. Intussen wordt er angstvallig gezwegen over het vreemdgaan. Iedereen weet heel goed zijn mond dicht te houden. Eigenlijk wordt het gewoon gedoogd. Op het schoolplein is alles ‘fantastisch’, maar veel mensen hebben huwelijksproblemen. De echte problemen worden pas besproken in de kroeg. In Zuid houden we van een borrel, de glasbak in Amsterdam-Zuid schijnt nog altijd de meest geleegde van de gehele stad.”
Jules’ vriendin M. zoekt het bijvoorbeeld in de buurt; ze heeft twee minnaars, beide getrouwde vaders van school. Maar met getrouwde mannen uit de buurt vreemdgaan, vindt Jules een Russische roulette, met je kinderen als inzet. Jules: “Hoewel…ik ben ook niet heilig; ik krijg onderbuikkriebels als ik Badr Hari of Willem Holleeder in de buurt zie passeren. En nu het me niet gelukt is om die knappe Prince of Persia van de sportschool te paaien of mijn spuitdokter Botox Bob te versieren, doe ik het uiteindelijk dus ook met een getrouwde man; de voetbalcoach van mijn zoon, die overigens niet uit Zuid komt, maar uit West. Wel zo veilig dacht ik dat hij niet in mijn inner circle zit. Zo is de kans kleiner dat iemand erachter komt. Vooral mijn vent. Anderzijds: dikke middelvinger naar hem, had ie maar niet vreemd moeten gaan. De eerste keer toen de voetbalcoach en ik als verliefde tieners stonden te zoenen, was in het Vondelpark in de bosjes, dé geheime plek van meerdere Zuidbewoners.”
Allesbehalve perfect
Exact een maand is de affaire nu gaande. Jules: “Het fijnste is, dat we weten wat we wel en niet aan elkaar hebben. Net zoals ik, is hij niet van plan zijn huwelijk te breken. We gebruiken elkaar voor de aandacht en aanrakingen. Mijn man is blijkbaar niet geïnteresseerd in waar ik uithang, dus ik hoef thuis niets te verantwoorden.” Het is duidelijk: Jules leven is allesbehalve perfect. “Ik vind het lastig om een Zuidmoeder te zijn. Niet alleen vanwege die overspelige man. Wij kunnen nooit zonder mascara de deur uit, omdat de buren dan vragen of je oververmoeid bent. En echte vriendinnen informeren of er deze maand geen plek vrij was bij de psych. Een Zuidmoeder ziet er te allen tijde piekfijn uit. We lopen modeshows op het schoolplein, dagelijks rondjes in het Vondelpark om in shape te blijven. En zo nu en dan spuiten we een fronsje weg en we zitten regelmatig bij de nagelsalon, om die gescheiden moeder waar alle vaders als een zwerm omheen hangen, te overtreffen, want zij zijn de allergrootste bedreiging.”
Kortom: alles om aantrekkelijk te blijven voor hun echtgenoot, want: uiteindelijk willen ze hem toch niet kwijt… Jules: “Langzaam maar zeker zijn Zuidmoeders zoals ik afhankelijk geworden van onze rijke man, een verlengstuk geworden, want alles staat in het teken van hem. We willen het ‘luxe leventje’ behouden, en houden hem angstvallig vast. Omdat onze mannen loaded zijn en altijd moeten werken, kiezen we ervoor thuis te blijven, het hem gemakkelijk te maken en voor de kinderen te zorgen. Lees: ons de hele dag stierlijk te vervelen, koffie te leuten bij Joffers in het Museumkwartier of bij de Starbucks in de Beethovenstraat, want de Thaise of Filipijnse au pair doet alles.”
Het feit dat deze Zuidmoeders niet ‘hoeven’ te werken, maakt ze niet zelden een beetje lui. “Ik zat een tijdje in between au pairs. Onze Thaise Mali ging weg en we hadden een Filipijnse in de bestelling staan. Ik was dus even fulltime huismoeder. Een baan die me zwaar viel. ’s Ochtends bracht ik de drie kids naar school om vervolgens thuis kilo’s wasgoed weg te werken. Om drie uur moest ik al weer op het schoolplein staan om de kinderen op te vangen. Vermoeiend…”
Weinig selfesteem
Jules is verwend, beaamt ze zelf. En nu haar vent vreemdgaat, ligt competitie op de loer en heeft haar selfesteem het te verduren. Volgens haar coach of psych, voor het gemak ‘Ria Riagg’ genoemd, was vreemdgaan geen oplossing, maar Jules trekt zich er weinig van aan: “Mijn vermoedens waren bevestigd: het overwerken van mijn man, zijn broodnodige bezoekjes aan Spa Zuiver, het extra uurtje hardlopen in het Vondelpark… Allemaal smoesjes om bij een andere vrouw langs te gaan. Ik kon: 1. Hem ermee confronteren. 2. Direct scheiden. 3. Er niets over zeggen. Als ik voor optie 1 zou kiezen, komen we in een huwelijkscrisis, en lijden de kinderen eronder. Kies ik voor optie 2. (weggaan), dan word ik net zo’n sneue gescheiden moeder als mijn goede vriendin Elsa en kan ik het luxeleven bestaan op mijn buik schrijven. Dus heb ik gekozen voor optie 3: zwijgen. Wandelend door de straten van Zuid (sinds mijn ontdekking moet ik regelmatig een blokje om, om tot zeshonderd te tellen), stelde ik een wraakplan op. Ik wilde precies hetzelfde flikken als manlief. Met: 1. De voetbalcoach van mijn zoon. 2. De wandelende grijze, doch charismatische, rijke weduwnaar die op de Apollolaan woont of 3. De joggende jongeman die mijn fantasieën voedt als ik in de avonduren tot zeshonderd tel. Uiteindelijk werd het de voetbalcoach.”
Liever oogkleppen op
Volgens Ria Riagg was dit alles niet de weg naar het geluk. ‘Iets voor jezelf doen, om zo je eigenwaarde op te krikken’, dát is de manier. “Eigenwaarde kun je niet ontlenen aan een man, Jules!”, zei Ria nog. Jules: “Maar ik heb toch een internetbedrijfje wat ik aan het opbouwen ben?”Ook hierin is ze niet de enige; veel huisvrouwen blijken internetbedrijfjes op te zetten; kinderkleertjes verkopen, sieraden, tweedehands kleding, ze zijn er druk mee, hoort Jules van alle kanten. Jules: “Veel Zuidmoeders doen ook de boekhouding voor hun man als werk.” Natuurlijk zijn er genoeg vrouwen in Oud-Zuid die wél een succesvolle carrière hebben. Maar volgens Jules hoeven de vrouwen van vermogende mannen niet te werken. “Op school zijn het niet voor niks alleen maar de moeders die de taakjes op zich hebben genomen; lid zijn van de oudercommisie, luizenmoeders, overblijfmoeders.. Zij hebben daar tijd voor.” Intussen harkt de man het geld binnen wat hem de macht geeft te doen waar hij zin in heeft. Eventueel gerotzooi wordt oogluikend toegestaan. Met oogkleppen op. Om het gezin bij elkaar te houden, te zorgen dat de kinderen nergens onder lijden. Jules: “Want ook de kinderen hebben het zwaar: ze moeten een Iphone 5 hebben, ietwat onrustig gedrag wordt op school meteen als ADHD bestempeld, en zonder gymnasiumadvies, hebben ze gefaald.”
Maar veel Zuidvrouwen staan het gefoos ook toe om hun levensstijl te behouden. Ver te kunnen reizen, te kunnen kopen wat je wilt, een au pair te hebben.. Zonder manlief kan dit allemaal niet. Dan maar in dienst staan van…, al verlies je je eigen identiteit. Jules: “Ik wil niet zoals Elsa een sneue gescheiden moeder worden. Anderzijds benijd ik haar lef om voor zichzelf te kiezen. Want eindelijk is Elsa zichzelf aan het ontwikkelen, alsof ze zichzelf heeft ontketend van status en uiterlijke oppervlakkigheid. Dus zo sneu is ze niet. En toch houd ik het liefst mijn oogkleppen op, dat voelt veiliger. En ga ik vreemd, net als hij. Maar.. hoe lang houd ik dit nog vol?”
Kader:
In de column van Z.O.Z.- Zie Oud Zuid schrijft Jules op therapeutische wijze hersenspinsels van zich af. Z.O.Z verschijnt maandelijks door heel Amsterdam-Zuid bij o.a. cafés, kappers, winkels, en restaurants.
Verschenen in GRAZIA
