Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen” description=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_field type=”email” label=”Mail (niet verplicht)” required=”false” /][paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]
Een baby kan een behoorlijke druk op je relatie leggen. Hij of zij neemt veel tijd en energie in beslag en het risico dat je elkaar uit het oog verliest, is groot. Hoe kun je dit voorkomen? Relatietherapeut Sylvia van der Spek geeft raad.
Bijna elke moeder kan erover meepraten: dat eerste jaar waarin al je aandacht wordt opgeslokt door de baby. Je partner en jij kunnen elkaar daardoor nogal verwaarlozen. De Man? Wie is dat? Soms slaan we door in onze ouderrol waardoor de relatie eronder lijdt en dat is niet het enige probleem. Sylvia van der Spek, relatietherapeut: “Als je een kind krijgt, verandert de spontaniteit in een relatie. Alles moet beter geregeld, gepland worden en je kunt niet meer doen waar je zin in hebt. Je wordt ook meer afhankelijk van elkaar want je hebt nu samen de verantwoordelijkheid voor een klein wezentje en zult dus goed moeten samenwerken. Probeer elkaar op allerlei manieren te helpen. Verdeel taken en ontspannende bezigheden. Als je bijvoorbeeld ’s avonds uit wilt gaan, kun je dat niet allebei tegelijk doen. Spreek af wie wanneer uit kan gaan en wie thuisblijft en zorg voor een goede takenverdeling waar jullie allebei mee kunnen leven.” Is het beter voor je relatie om als vrouw dat eerste jaar thuis te blijven vanwege de duidelijke taakverdeling? Of maakt dat geen verschil? Sylvia: “Ik denk het niet. Huisvrouwen kunnen net zo goed problemen met hun partner krijgen als werkende vrouwen, al zijn hun taken duidelijker verdeeld. Als hun man bijvoorbeeld ’s avonds thuiskomt, willen zij misschien dat hij bepaalde taken overneemt, maar daar heeft hij na een dag hard werken geen zin in. Hij wil bijvoorbeeld liever de krant lezen. Wat ook vaak gebeurt, is dat hij geen zin heeft in goed gesprek, terwijl zij daar na een dag alleen met de baby wellicht om zit te springen.”
Individuele aandacht
Kortom, of je nu werkt of niet, na een tijdje moederen en vaderen kun je elkaar kwijtraken. De grote vraag is: hoe voorkom je dat? Als moeder ben je nu eenmaal gefocused op je kind, dus hoe kun je je partner opnieuw in je leven integreren? Sylvia: “Probeer ook tijd met elkaar door te brengen zonder kind. Het is belangrijk om elke week of twee keer per maand een avondje iets samen te doen. Het liefst buiten de deur, want thuis blijf je in de papa- en mamarol hangen. Buiten ben je echt even zorgeloos; je voelt je gelijk al anders als de kinderen er niet bij zijn. Een lang weekend weggaan is helemaal fijn, dus als je je kinderen bij opa of oma kunt onderbrengen, zou ik daar zeker gebruik van maken.”
Moeheid is een andere grote boosdoener in de relatie. Als de baby nog niet doorslaapt zijn beide partners bijvoorbeeld vaak te moe voor seks. Sandra (33) kan hierover meepraten. Ze heeft een zoontje van bijna drie jaar en een dochter van acht maanden. Haar man werkt fulltime en Sandra is vooralsnog thuis bij de kinderen. “Mijn kinderen slapen slecht. Toen mijn zoontje net geboren was, slurpte hij al mijn tijd op en als ik even tijd voor mezelf had, besteedde ik die tijd en aandacht voor mezelf. De aandacht voor mijn man schoot er behoorlijk bij in. Door de oververmoeidheid werden we ongelofelijk geïrriteerd door van alles en nog wat. Voordat we het wisten, waren we alleen maar aan het kibbelen. Ik vond het heel moeilijk om hem bewust aandacht te blijven geven en aardig te blijven. In die tijd woonden we in het buitenland en hadden geen oppas, waardoor we nooit samen uit konden gaan. Op een gegeven moment escaleerde het, we waren zo kapot.. Ik reageerde alles op hem af en we leefden totaal langs elkaar heen. We hadden nauwelijks seks, omdat we allebei een ander slaapritme hadden en ik vrijen nog steeds erg pijnlijk vond. Na anderhalf jaar hebben we besloten om terug te gaan naar Nederland. Hier zou mijn moeder ons kunnen helpen met de kinderen. Mijn dochtertje slaapt slecht, maar onze relatie is nu wel beter geworden, omdat we hulp in huis hebben. Ondanks dat er meer druk op de relatie is, hebben we toch meer seks. Natuurlijk hebben we onze ups en downs, maar we kunnen nu veel vaker samen leuke dingen doen en dat zorgt voor een leukere relatie. Ik besef nu pas hoe belangrijk die individuele aandacht voor elkaar is.”
Sylvia: “Heb je weinig seks of geen zin in seks? Breng je kind een keertje uit logeren of maak echt tijd voor elkaar. Staat je hoofd er echt niet naar? Dan ben je te veel moeder geworden oftewel; je bent jezelf kwijtgeraakt. Vergelijk het met de instructies die je krijgt als je in het vliegtuig zit. Je moet altijd eerst bij jezelf het zuurstofmasker opzetten en daarna pas bij je kind. Als je niet eerst je eigen masker opzet, krijg je zuurstofgebrek en daardoor kun je je kind niet helpen. Je kind en jij zullen het daardoor niet overleven. Zo is het ook in het echte leven: als je niet voor jezelf zorgt, heeft je kind daar geen baat bij.” Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want in je moederschap heb je toch altijd de neiging om eerst je kind te helpen?
Sylvia: “Het klinkt inderdaad tegennatuurlijk om regelmatig je relatie voorop te stellen, maar het is wel noodzakelijk. Je kind vaart er wel bij als jullie een gezonde relatie hebben. Je doet bovendien je kind niet tekort als jij een keer tijd voor jezelf neemt, je doet jezelf tekort. Het kind is erbij gebaat als jij lekker in je vel zit, niet als je in het slechtste geval als alleenstaande moeder eindigt.”
Wie doet wat?
Waar veel partners tevens moeite mee hebben, is het verdelen van de taken. Sandra bijvoorbeeld heeft het gevoel dat ze te veel van haar man eist. Sandra: “ Mijn man werkt heel hard en als hij thuis is, helpt hij mee, maar soms is het gewoon niet genoeg. Ik kan heel boos op hem worden, omdat hij niet opruimt en we kunnen bijvoorbeeld ruziemaken over wie wel of niet mag uitslapen of wie er ’s nachts uit moet als een van de kinderen huilt. Ik zou willen weten hoe ik van mijn onredelijkheid af kom. Ik geef hem namelijk het gevoel dat hij het nooit goed genoeg doet. We hebben ook altijd ruzie over wie wat moet doen. Wie kookt vanavond? Wie haalt onze zoon uit bed? Wie maakt zijn ontbijt? Wie brengt hem naar de creche? Wie mag uitslapen? En ga zo maar door. We proberen schema’s te maken, maar in de praktijk gaat het toch vaak anders. Dan is het van: “ Kan jij nu niet even de boodschappen doen, ik doe het altijd al!” Waarop de ander weer antwoordt: “Ja maar ik kook elke dag!” Hoe kun je voorkomen dat je alleen nog maar ruziemaakt en hoe kun je de taken goed verdelen? Sylvia: “ Kijk naar wat jij en je partner goed kunnen en wat jullie leuk vinden om te doen. Als jij bijvoorbeeld goed kunt koken, doe jij dat voortaan en als hij liever schoonmaakt of klust, kan hij dat beter doen. Sandra zou de huishoudelijke taken zelf moeten doen, omdat haar man daar nu eenmaal geen held in is. Probeer het leuk en gezellig te houden en maak een prioriteitenschema voor jezelf. Doe wat jij belangrijk vindt. Als het toilet vies is en jij je daaraan ergert, maar geen tijd hebt om het schoon te maken, houd je even de deur dicht. De baby komt toch niet op het toilet. Het is zonde van je energie om met elkaar te bekvechten over wie het toilet schoonmaakt. Bovendien is de sfeer meteen verpest.
Kortom: doe niks tegen je zin in. Als je iets wilt doen is het minder erg dan wanneer je iets moet doen. Wil je iets doen, maar heb je er geen puf voor? Dan doe je het gewoon de volgende dag. Misschien pakt je partner het voor die tijd wel op. Belangrijk is dat je je humeur niet laat verpesten. Voor uitslapen en nachtdiensten draaien moet je echt een schema maken.”
Elkaar vleien
Ook is het volgens Sylvia belangrijk om steeds de positieve elementen bij elkaar te blijven zien en elkaar te complimenteren. Neem niet alles voor lief en prijs elkaar. Zo maak je elkaar blijer. “Als je vindt dat hij jou moet complimenteren, moet jij ermee beginnen. Steek elkaar aan en je zult zien dat hij het vervolgens ook sneller doet. Niet zeuren! Als je stopt met zeuren wordt het al een stuk gezelliger. Richt je aandacht niet op wat er niet is, maar op wat er wel is.”
Dan is er nog de grote angst van vrouwen dat ze niet meer ‘spannend genoeg’ zijn voor hun partner. Vooral na de bevalling wanneer je figuur er niet meer uitziet als voorheen, kunnen vrouwen zich behoorlijk onzeker voelen. Sporten is uiteraard altijd goed voor lijf en geest en na de eerste twee maanden kun je daar best mee beginnen. Hoe je je relatie verder spannend kunt houden? Sylvia: “Als je ervoor kiest om thuis bij je kindje te blijven, is het misschien goed om jezelf te blijven ontwikkelen en op de hoogte te blijven van bepaalde zaken door middel van bijvoorbeeld internet of kranten of bladen. Dat je veel binnen zit met je baby, hoeft niet te betekenen dat je totaal afgesloten blijft van de maatschappij. Zorg dat je gespreksstof hebt en mee kunt praten over het een en ander, waardoor de gesprekken kunnen variëren.” Daar moet je echter wel zin in hebben. Als je net een baby hebt, borstvoeding geeft en weinig slaapt, ben je nu eenmaal nog niet bezig met wat er in de maatschappij gebeurt. Sylvia: “Dat is ook de fase waarin je allebei realistisch moet zijn. In die eerste drie maanden is een kind zo afhankelijk, dan is het logisch dat je daar erg op gefocused bent. Seks is dan ook niet belangrijk. Na een maand of vier, vijf wordt de baby zelfstandiger en kun je je langzaam maar zeker iets meer op andere dingen richten. Na een half jaar kun je je kindje zelfs een keer uit logeren brengen. Schiet gewoon niet zo in die zorg door. Pak het praktisch aan en doe niet te moeilijk over dingen. En bedenk: voordat je het weet zijn de kinderen groot, waardoor er meer tijd overblijft voor jou en je partner. ”
Dit artikel is verschenen in het blad Kinderen
