Jules (30) wordt gestalked door haar ex-vriend
‘Hij maakt mijn bestaan een levende hel!’
“Ik ontmoette mijn lugubere ex anderhalf jaar geleden via een datingsite. Omdat ik al een tijdje in Nederland was, vond ik dat het tijd werd om weer te gaan daten. Als Portugese vrouw hoopte ik mijn heil bij een nette Nederlandse man te vinden, want ik had alleen maar foute Portugezen gehad. Mijn ex paste in dat plaatje; hij leek galant en aardig over de mail. Na een poosje chatten maakten we een reallife afspraak: een dagje park en een dinertje was het plan. Mijn eerste indruk die dag was goed, hij was een enorme gentleman en deed alles om het mij naar de zin te maken. Het was geen casanova, eerder een verlegen, stil type: lief en integer. Tijdens die warme, zomerse dag dronken en praatten we tot de zon weer op kwam. De dagen daarna belde hij me. Ik vond hem leuk, dus spraken we weer af en wandelden lange dagen op het strand. Het leek allemaal zo romantisch; we liepen hand in hand, tuurden naar de zee en tijdens die derde date begonnen we hartstochtelijk te zoenen. Sindsdien waren we elke dag samen en een paar weken later trok ik bij hem in. Het voelde gewoon vertrouwd en we hadden niks te verliezen, dus waarom niet?
Achterdochtig gedrag
Eindelijk dacht ik het geluk te hebben gevonden. Ik voelde me bij hem op mijn gemak, gerustgesteld, dusdanig dat ik wel elke dag bij hem wilde zijn. Voor mijn gevoel was dat liefde. Het eerste half jaar was erg leuk en gezellig. Pas na zeven maanden samenwonen kwam ik erachter dat hij best veel aandacht opeiste. Hij was in die tijd werkloos, zat thuis maar wat te lanterfanten en focuste zich steeds meer op mij, wat me een nogal claustrofobisch gevoel gaf. Ik werkte elke dag en leidde naast mijn leven met hem ook mijn eigen leven, had genoeg sociale contacten. Hij niet, sterker nog, ik heb zijn vrienden nooit gezien. Hoe langer ik hem kende, hoe meer ik erachter kwam dat hij enorme een einzelganger was met behoorlijk eigenaardige trekjes. Als ik bijvoorbeeld met mijn moeder belde, was hij bang dat ik over hem sprak. En elke keer wanneer ik op Facebook zat, keek hij over mijn schouder mee om te checken of ik niet met ‘Portugese mannen’ zat te chatten. Als ik de hele dag had gewerkt en thuiskwam, wilde hij dat ik de hele avond naast hem op de bank ging liggen. Wanneer ik maar even een minuut voor mezelf nam of achter de computer zat, werd hij achterdochtig. Bellen met vrienden was een groot probleem, vooral wanneer ik in het Portugees sprak. Dan vertrok zijn gezicht en wist ik meteen hoe laat het was. Zodra het gesprek eindigde, begon het verhoor. Met wie had ik gesproken, waar ging het over, waarom wilde ik bellen met andere mensen..? Hij was ongelofelijk bezitterig. Ik probeerde kalm te blijven, hem ervan te overtuigen dat ik helemaal niet over hem sprak en dat ik van hem hield. In eerste instantie dacht ik; ach, hij is wat onzeker, laat hem maar. Maar het werd van kwaad tot erger. Elke keer als ik aan de telefoon zat, sprong hij letterlijk op mijn nek. Vervolgens was hij een paar uur kwaad en later zei hij ‘sorry’.
Intussen vond ik hem steeds minder leuk omdat ik voor mijn gevoel niks verkeerd deed. En eigenlijk ervoer ik zijn gedrag als kwetsend: hij verweet me van alles terwijl ik hem helemaal niet bedroog. Ook schold hij me regelmatig uit voor bitch als ik niet meteen naar hem toe kwam rennen. Een keer sloeg hij me in mijn gezicht en bood vervolgens weer zijn excuses aan. Op dat moment geloofde ik zijn excuses niet meer.
Onzeker en obsessief
Hoe meer hij aan me trok, hoe meer ik hem wegduwde. We raakten meer en meer van elkaar verwijderd. Zijn obsessieve gedrag werd alleen maar erger en ik werd steeds afstandelijker. Op een dag kwam ik thuis en zag dat hij achter mijn computer zat. Als een manische gek checkte hij mijn mailbox, Facebook, en al mijn persoonlijke documenten. Dit was de druppel! Ik moest hier weg! Maar waar moest ik heen? Ik was behoorlijk afhankelijk van hem geworden en kon niet zo makkelijk weg. Mijn vrienden hadden me al gewaarschuwd dat ik mezelf niet zo afhankelijk van hem moest maken door meteen bij hem in te trekken. Maar aangezien in het begin alles rozengeur en maneschijn leek, had ik daar niet of nauwelijks over nagedacht. Nu zat ik vast! Ik probeerde dus zo veel mogelijk weg te zijn en intussen een nieuwe woonplek te vinden, maar daardoor werd de situatie alleen maar erger. Eenmaal thuis checkte hij mijn mobiele telefoon en ’s nachts zat hij aan mijn computer of liet hij me niet slapen, want dan moest er worden ‘gepraat’. Hij wilde overal over discussiëren; waar ik was geweest, met wie, waarom ik zo afstandelijk deed, waarom ik niet meer van hem hield, wat ik ging doen en ga zo maar door. Ik probeerde hem uit te leggen dat het zijn eigen schuld was dat ik zo afstandelijk was geworden. Hij had namelijk geen vertrouwen in me en beschuldigde me alleen maar van dingen die ik niet had gedaan, zoals vreemdgaan of zoeken naar andere mannen. Als iemand zo tegen je doet, heb je bijna de neiging om het wél te doen, al is het maar omdat zijn beschuldigingen dan niet voor niets zijn geweest! Met zijn angst en onzekerheid wurgde hij onze liefde.
Computer gehackt
Uiteindelijk liep de situatie helemaal uit de hand en vluchtte ik naar een vriendin. Hij huilde en smeekte me om te blijven, maar ik was op. Ik denk dat hij nooit had verwacht dat ik echt weg zou gaan, omdat ik al die tijd trouw ben gebleven en hem wilde helpen. Het besef van wat hij verkeerd had gedaan en hoe hij me systematisch weg had geduwd, kwam nu pas. Eenmaal bij mijn vriendin thuis, slaakte ik een zucht van verlichting. Een enorme last viel van mijn schouders en ik had het gevoel dat ik weer kon ademen! Maar nog geen dag later begon hij me te bellen. Eerst om de paar uur, toen elk uur en toen elke tien minuten. Ik nam niet op en niet lang daarna stond hij beneden op de stoep te schreeuwen. Hij dreigde de brievenbussen van de buren te slopen als ik niet naar buiten kwam, dus gedwee sloop ik naar beneden. Daar stond hij dan, als een razende maniak… Het beangstigde me maar tegelijkertijd had ik medelijden met hem. “Het is over!” zei ik zo duidelijk mogelijk, maar hij smeekte me hem een nieuwe kans te geven of tenminste een vriendschap met hem te onderhouden. Ik wist dat dit niet zou werken dus vroeg hem vriendelijk doch dringend me met rust te laten. Uiteindelijk droop hij af en ik hoopte dat het hierbij zou blijven. Tot ik er ineens achter kwam dat ik mijn mailbox niet meer inkwam en mijn Facebook account was geblokkeerd. Oftewel: hij had op afstand mijn computer gehackt! Al mijn paswoorden klopten niet meer. Al die tijd had ik nog enige sympathie voor hem gehad, maar nu werd ik echt pissig. Hoe durfde hij mijn mailbox en social media te blokkeren? Ook kwam ik erachter dat mijn nieuwe account op de datingsite ineens was verdwenen. Die account had ik aangemaakt om te zien of hij me online volgde. En ja hoor. Weg account. Ik belde hem op en gilde in zijn oor dat hij dit niet kon maken. Het enige wat hij zei was: “als je niet met mij bent, zul je ook nooit met een ander zijn.” Hij was nu mijn baas.
Harde chantage
Momenteel volgt hij me overal waar ik ga. Na mijn werk zie ik hem in zijn auto langzaam heen en weer rijden voor het gebouw. In de pauze staat hij vaak voor mijn neus. Het begint nu echt doodeng te worden, want hij laat me gewoon niet met rust! Elke keer komt hij met hetzelfde verhaal: ‘geef me nog een kans, en we zullen gelukkig zijn’. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt! Hij maakt mijn bestaan tot een levende hel. Ik heb mijn telefoonnummer veranderd, nieuwe accounts gemaakt, maar het heeft geen zin, want hij volgt me van huis tot kantoor en weer terug. Soms als ik op straat loop, staat hij ineens achter me en wil hij me vasthouden. Zijn armen duw ik dan uit alle macht weg. Ik zie zijn bedrukte gezicht nu zelfs in mijn dromen. Het is echt zenuwslopend! De buren hebben al over hem geklaagd en mijn vriendin bij wie ik woon is zelfs bang voor hem. Laatst ben ik naar de politie gegaan, maar ze doen niks. Zolang hij me fysiek niks aandoet, heb ik geen poot om op te staan. Hij chanteert me continue. Dan zegt hij: ‘als je niet bij me terugkomt, verziek ik je leven.’ Daar is hij nu al mee bezig en soms ben ik bang dat hij me echt iets aandoet. ’s Avonds als het donker wordt, durf ik de deur niet meer uit, uit pure angst dat hij me pakt. Het is echt doffe ellende. Daarom denk ik er nu over om maar weer terug te gaan naar Portugal, terwijl ik het hier juist zo naar mijn zin heb.
Voordat ik mijn ex ontmoette vertrouwde ik al geen mannen meer, maar nu ben ik er echt helemaal klaar mee. Voorlopig geen man meer voor mij! En dat is precies wat hij wil. Toen ik hem ontmoette dacht ik dat hij anders was. Een goede, nette, Nederlandse man, maar hij blijkt een zieke stalker te zijn. Ik had nooit verwacht dat het zo uit de hand zou lopen.”
Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen” description=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_field type=”email” label=”Mail (niet verplicht)” required=”false” /][paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]