‘Misschien sta ik niet open voor het echte geluk’
John (36): Ik heb maar een echte lange relatie gehad. Daarna ben ik nog een keer echt verliefd geweest en dat was de allerlaatste keer. Weg rozenwolkengevoel. Waarom het met die laatste op niks uitliep? Ze was nog te veel op zoek. Stuk was ik ervan en eigenlijk heb ik het nog steeds niet verwerkt. Wat dat betreft ben ik een Diesel motor: ik kom langzaam op gang, maar als de liefde er eenmaal is, is het er ook helemaal. Het nadeel echter is dat ik het ook moeilijk kan laten gaan. We zijn nu zoveel jaren verder en intussen heb ik meerdere vrouwen ontmoet. Elke keer wanneer ik denk dat het iets kan worden gaat het mis. Speel ik het spel niet goed? Heb ik bindingsangst en sta ik sinds die laatste verliefdheid niet meer open voor het echte geluk? Toen ik Anouk (36), moeder van een kind van 12 jaar op mijn pad kwam, had ik dan ook helemaal niet de intentie om iets met haar te beginnen. Daarbij was ze niet mijn type seksueel gezien. Ik val op ronde billen, Rubense vrouwen. Zij had zo’n modellenfiguurtje, een beetje dun. Maar goed, ik vond haar wel grappig, dus toen ze me in mei uitnodigde om thee te komen drinken in haar huis, antwoordde ik lachend: ‘Je weet waar je aan begint hè, wanneer je een man in mei – de meest hitsige maand waarin vrouwen korte rokjes beginnen te dragen – in je huis uitnodigt’. Daar in haar gezellige woonkamer waren we behoorlijk knuffelig. Ze vertelde dat ze veel had gescharreld waardoor ik vreesde dat ze overspelig was; straks zou ik weer gekwetst worden! Toch ging ik met haar eten, naar de film en eindigden we met Italiaanse ijsjes zoenend bij haar op de bank. Die eerste zoen smaakte naar meer, maar omdat ik geen condooms bij me had bleef het daarbij. De volgende keer bij haar thuis ging ik overstag en was enorm verrast. Anouk bleek fantastisch in bed te zijn, ze leek wel een Colombiaanse! Ze kon zelfs haar kruis samentrekken tijdens het vrijen, iets wat Zuid-Amerikaanse vrouwen vooral goed kunnen. Anouk stond ook open voor commentaar, vroeg me heel lief wat ik wilde of lekker vond. Ze was mijn beste bedpartner ooit en ik was on top of the world.
Tot ze ineens wilde praten. Ze vroeg zich af waar onze relatie naartoe ging, wilde een serieuze commitment. In het verleden heb ik meerdere vrouwen gehad die meteen hun liefde verklaarden om me vervolgens keihard aan de kant te zetten, dus de paniek schoot me om de oren. Ik stelde voor om elkaar eerst te leren kennen. Ze voelde zich afgewezen, terwijl ik juist zoiets had van: laat haar maar bewijzen dat ze serieus is met mij ! Nu doet ze ineens afstandelijk. Ze zegt dat ik niet genoeg interesse toon, terwijl ik me juist echt in haar heb verdiept. Een vriendin van me zei: een vrouw wil letterlijk horen dat je voor haar gaat. Ze wil horen: ik houd van jou, ik ga voor jóú! Dat ene zinnetje, dat durf ik niet aan. Stom he. Misschien ligt het wel aan mij en sta ik niet open voor het echte geluk. Ik heb een muur om me heen gebouwd, wil niet opnieuw teleurgesteld worden en dat voelt ze. Eerlijk gezegd voel ik ook geen echte vlinders… Komt dat door mijn zelfbeschermingsmechanisme? Ben ik bitter en bejaard ofwel: te oud? Duw ik mijn gevoelens onbewust weg? Wie weet. Het is makkelijker en veiliger om me achter mijn muurtje te blijven verschuilen…Al is de consequentie dat ik dan altijd alleen blijf.”