Waardeer dit artikel
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand houden.[paytium name=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen” description=”Eenmalige donatie Nathalie Driessen”] [paytium_dropdown label=”Ik doneer” options=”1,50/5/10/25/100/250″ options_are_amounts=”true” /] [paytium_field type=”email” label=”Mail (niet verplicht)” required=”false” /][paytium_total label=”Mijn gekozen donatie” /] [/paytium]
‘Ik werd tijdens het verdelen van de erfenis van mijn oma het slachtoffer van mijn gierige tante‘
“Mijn moeder overleed toen ik elf jaar was, een traumatische ervaring. Gelukkig hadden we een grote gezellige familie en was mijn oma mijn steun en toeverlaat. Het drama begon vier jaar geleden toen mijn tante Iris, de zus van mijn moeder belde dat oma in het ziekenhuis lag. Ik hoefde echter niet langs te komen, zei ze, want zo slecht ging het niet met haar. Een vreemd verhaal dacht ik, helemaal omdat achteraf bleek dat de dochters van mijn tante wel langs waren gegaan. Sterker nog, mijn oma was heel snel na dat telefoontje overleden, aldus mijn neef. Ik heb nooit de kans gehad om afscheid van haar te nemen en ben nog steeds behoorlijk boos over het feit dat mijn tante me dat heeft ontnomen. Maar daar bleef het niet bij. Nadat oma in februari overleden was, hadden mijn zus Susan en ik in juli ons erfdeel nog steeds niet gezien. Tante Iris had alles in handen en stond er op dat er eerst 500 euro van de gehele erfenis werd afgetrokken voor haar pasgeboren kleindochter, aangezien ieder kleinkind altijd 500 Euro van oma kreeg. Pas als dat was gedaan, kregen mijn zus en ik 20.000 Euro, mijn moeders deel, waar wij recht op hadden. Maar mijn oom, haar broer, zei dat dit niet op papier stond en wilde niet dat er een gedeelte van zijn erfenis afging. Hij vond dat Iris het zelf maar moest betalen. Daar strandde de afwikkeling van de erfenis op. Oma had helaas nooit een testament opgesteld; ze had alles op een kladblok geschreven. Mijn zus en ik stelde voor om een notaris in de hand te nemen, maar dat vond tante Iris te duur. Dat betekende dat ze alle controle had. Haar man vertegenwoordigde mij en mijn zus, omdat dat ‘handiger’ was, maar ook hem beïnvloedde ze enorm. Overigens heeft ze nooit duidelijk verteld hoeveel cash geld er nu precies op oma’s rekening stond, ze hield alle informatie achter.”
Rijk en gierig
“Het ergste van alles is dat ze wist dat ik bezig was met het verbouwen van ons eerste huis. Mijn man, mijn kindje en ik waren nog in de opbouwfase en konden dat geld heel goed kon gebruiken voor de verbouwing. Bovendien hadden we er gewoon recht op; het was immers mijn moeders deel en mijn moeder leefde niet meer. Iris, rijk en gierig als ze is, besloot echter moeilijk te doen om 500 euro. Zolang wij- mijn oom, mijn zus en ik- dat niet hadden betaald, kregen wij ons geld niet. Mijn zus heeft me toen alvast 10.000 Euro geleend voor de verbouwing, wat ik haar terug zou betalen van mijn erfdeel. In november, een half jaar na oma’s overlijden was ons deel echter nog steeds niet uitgekeerd en hebben mijn zus en ik die 500 Euro maar samen betaald aangezien mijn oom- de gehate broer van Iris- weigerde mee te betalen. Eindelijk tekende ze de papieren en kregen we ons geld. In plaats van dat ze die 500 Euro zelf zou betalen van haar miljoenen, liet ze mij en mijn zus voor die 500 Euro voor haar kleindochter opdraaien. Als we dat niet hadden betaald had ze ons die 20.000 euro waar wij recht op hadden niet aan ons uitgekeerd.”
Jaloezie
“Nadat Susan en ik ons geld hadden gekregen heb ik haar flink de waarheid gezegd. Dat wij aan het begin van ons leven stonden en dat ze ons dat geld door de neus wilde boren. Haar enige antwoord was: “Je hebt alleen maar je handje op hoeven houden.” Ik vind het belachelijk. Helemaal omdat ze toch de zus is van mijn overleden moeder. Dan zou je toch denken dat zo iemand lief is voor haar nichtjes, maar nee… Zelf denk ik dat jaloezie een grote rol speelde. Mijn zus en ik hebben nooit steun gekregen vanuit de familie, ook niet van onze vader. We hebben altijd alles zelf geregeld en haar kinderen waren toch een stuk minder zelfstandig dan wij. Misschien kon ze dat niet uitstaan. Ze heeft nooit interesse in ons gehad en dat vind ik heel erg. Als mijn moeder zou zien hoe ze zich heeft gedragen, zou ze zich omdraaien in haar graf.”
***************************************************
“Een vrijwilligster uit het bejaardentehuis pikte de erfenis van mijn oudtante in”
Marja: “Mijn vader overleed in 1998. Op zijn verzoek zorgde ik ervoor dat zijn oude zuster Bea, mijn tantje, vanuit België verhuisde naar een aanleunwoning bij mij in de buurt. Bea was een breekbare, totaal vereenzaamde oude vrouw met de nodige gezondheidsklachten. Toen ook zij overleed, gebeurde er iets wat niemand ooit had verwacht… Bea was een Einzelgänger die inmenging van anderen absoluut niet op prijs stelde. Rond haar 46ste was ze al weduwe geworden en ze was kinderloos. Wij woonden ook in België en ze kwam regelmatig bij ons bezoek. Jaren later heb ik haar verhuizing naar Nederland geregeld en ervoor gezorgd dat ze probleemloos haar nieuwe woning kon betrekken. Vervolgens ben ik met haar het medische circuit ingedoken, want ze had nogal wat gezondheidsklachten. Ik bezocht haar een paar keer per week en deed samen met haar de boodschappen. De laatste jaren was ze zo slecht ter been dat ik wekelijks voor haar op pad ging.”
Onverwacht onterfd
In 2006 verhuisde Bea op mijn aandringen naar het verzorgingstehuis. Haar geheugen ging hard achteruit, soms wist ze niet eens meer wie ik was. Kort na haar intrek in het verzorgingstehuis bespeurde ik een enigszins vijandige houding. Ik werd weliswaar nog steeds gebeld voor elke kleinigheid, maar er was iets vreemds gaande. Steeds als ik bij haar op bezoek was in haar kamer, stond haar deur open en liep het personeel ongevraagd en onaangekondigd binnen. Op een gegeven ogenblik kreeg ik een brief dat ik en de overige familie niet langer op bezoek mochten komen. Op ons verzoek (mijn broer en mijzelf) heeft er een onderhoud plaatsgevonden met de directie die niet voor commentaar bereikbaar was. Er werden toezeggingen gedaan, maar ondertussen had mijn tante Bea met behulp van een vrijwilligster een valse aangifte van verduistering tegen mij gedaan. Uit haar verklaring bleek toen al duidelijk dat ze geen besef meer had van wat er zich om haar heen afspeelde. Ik was bezorgd over haar, maar ik verkeerde in de veronderstelling, dat conform de afspraak met het verzorgingstehuis, ik haar gauw weer zou zien. Niets bleek minder waar, in februari kreeg ik anoniem haar overlijdensbericht toegestuurd en het adres van een notaris. Dat vormde het begin van een serie gebeurtenissen, die we tot op heden nog steeds niet ontrafeld hebben. Na telefonisch contact met de notaris, bleek ik onterfd te zijn en de notaris weigerde te zeggen wie dan wel de erfgenaam was. Uiteindelijk heeft de notaris middels een kort geding, de naam moeten prijsgeven. Wij hebben een klacht tegen deze notaris ingediend bij de tuchtraad en onze klacht is niet alleen gegrond verklaard, maar tevens is deze notaris flink op zijn vingers getikt inzake zijn handelswijze.
Venijnige vrijwilligster
De erfgename bleek niemand anders te zijn dan een vrijwilligster, die zelf contact had opgenomen met deze notaris. Zes weken voor haar dood, in het ziekenhuis, vlak na haar operatie, veranderde tante Bea haar testament en benoemde deze vrijwilligster tot haar erfgename. Uit rapportages van het verzorgingstehuis bleek dat ze behoorlijk verward was. Nu zijn we nog steeds verwikkeld in juridische procedures tegen deze vrijwilligster. Wat mij het meest raakt in deze hele zaak is dat ik geen afscheid van haar heb kunnen nemen. Ik heb niet zo heel veel familie en voor mij was zij de enige link met mijn vader. Het gevoel dat ik haar in de steek heb gelaten doordat ik niet bij haar sterfbed heb kunnen zijn, weegt zwaar. Helemaal daar door de handelswijze van deze vrijwilligster het zo gelopen is. Bea kennende, weet ik zeker dat zij gemanipuleerd is. Zij zou nooit bewust haar vertrouwen aan iemand schenken die zij niet kende. Deze vrijwilligster kwam in oktober in haar leven en vier maanden later overleed ze. Het bedrag dat tante Bea haar naliet was een redelijk kapitaal; zo’n 80.000 Euro. Echter, de hele manier waarop de zaken zijn gelopen, hoe er willens en wetens is gemanipuleerd, zal altijd onverteerbaar blijven. Met name omdat er ook een notaris bij betrokken was, iemand van wie je toch integriteit zou mogen verwachten. Mijn rechtsgevoel is hierdoor behoorlijk geschokt.
De namen in de interviews zijn om privacy redenen gefingeerd
Deze interviews zijn verschenen in AM Magazine